စက္တင္ဘာ ၁ ၊ ၂၀၁၅
ေရးသူ- ညီညီေက်ာ္
မေန႔ကညေန…..ေဆြမ်ဳိးတစ္ေယာက္ရဲ႕က်န္းမာေရး ကိစၥနဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်င္လို႔ ေတာ္ေတာ္ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြ ခြဲစိတ္အထူးကု ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ဆီဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္။
သူကေဆးခန္းထိုင္ေနေၾကာင္းအျပန္မွာ အိမ္ကိုဝင္လာမယ့္ အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အိမ္မွာငါမရိွဘူး အျပင္ေရာက္ေနတယ္ မင္းဆီငါအခုဝင္လာမယ္ လမ္းလည္းၾကံဳေနတာပဲလို႔ေျပာၿပီး သြားေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ထိုင္တဲ့ေဆးရံုလည္း ေရာက္ေရာ ေအာက္ထပ္မွာေတြ႕တဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေဒါက္တာေဌးျမင့္ နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ၊ ဖုန္းဆက္ထားပါတယ္လို႔ ေျပာျပၿပီး ေလးေလးစားစား အကူအညီေတာင္းပါတယ္။
သူနာျပဳဆရာမေလး။ ။ ေတြ႕ခ်င္တာ ကုလား ေဌးျမင့္လား၊ ကရင္ ေဌးျမင့္လား ၊ေ႐ွ႕မွာ ေဒါက္တာတပ္မေခၚပါဘူး။
ညီညီေက်ာ္။ ။ ကဲ…. ညီမေရ ကုလား ေဒါက္တာေဌးျမင့္က ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကုလား ေဒါက္တာ ညီညီေက်ာ္ လာေတြ႕ တယ္လို႔ေျပာေပးပါ။
သူနာျပဳဆရာမေလး ။ ။ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင္လို႔ေျပာၿပီး….ေခြးခ်ီးပံု လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေပၚေမွာက္လဲတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ဳိးနဲ႔ ေဆးခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ေဆြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေဆးခန္းကျပန္ေတာ့ ေကာင္တာ ေက်ာေပးၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးကို သြားေတြ႔ၿပီးကူညီမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ၊ ကြၽန္ေတာ္ ကုလား ေဒါက္တာ ညီညီေက်ာ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း visiting card ေလးေပးရင္း ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ေအာင္သြား ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါေသးတယ္ခင္ဗ်….
ဆရာမေလးရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မခ်ိျပံဳး ျပံဳးထားတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူမရဲ႕ႏွလံုးသားေရာင္ျပန္ေလးဟပ္လို႔ေပါ့။
ေနရာတိုင္းမွာဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ???
အာဏာဆိုတဲ့အရာ တစ္ခုတည္ျမဲဖို႔ အတြက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြကို လူ႔အဆင့္အတန္း မမီေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္ရတာ ထိုက္တန္ပါရဲ႕လား???
အျပန္မွာ ကားဒ႐ိုင္ဘာက ဆရာဘာေတြသေဘာက်ၿပီး ျပံဳးေနတာလဲလို႔ေမးပါရဲ႕…..ညီညီေက်ာ္ မွာအေျဖမရိွျပန္ပါဘူး။
ေမတၱာျဖင့္
ေဒါက္တာ ညီညီေက်ာ္
**မွတ္ခ်က္။ ။ စာေရးသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။